Παρασκευή 24 Δεκεμβρίου 2010

Ο τρόπος να αγαπάς

Ο καθένας μέσα σε μια σχέση αναμένει κάποια πράγματα από τον άλλο. Και εκδηλώνεται με τον τρόπο που έμαθε. Και πώς έμαθε; Από τις σχέσεις τις οποιες έχει "ζήσει":

1. Τις δικές του προηγούμενες σχέσεις κατα κύριο λόγο.
2. Τη σχέση των γονιών του.
3. Σχέσεις άλλων ανθρώπων (πολύ καλών φίλων ως επί το πλείστον).

Με αυτές τις σκέψεις πρέπει να προχωρήσουμε ένα βήμα παρακάτω: Το να αγαπάς είναι κάτι που μαθαίνεται. Είναι μια γνώση ειδικότερη, μια τέχνη, την οποία δεν διαθέτει ο άνθρωπος εκ φύσεως και από τη γέννησή του. Φυσικά, κάθε άτομο διαθέτει την ικανότητα να μάθει.

Αιτιολογική σκέψη για το γεγονός ότι το να αγαπάς αποτελεί τέχνη, της οποίας η εκμάθηση απαιτεί προσπάθεια, είναι η εξής:

Το να αγαπάς είναι η εκδήλωση του συναισθήματος της αγάπης. Αποτελεί δηλαδή πράξη, ενέργεια, δράση. Ο άνθρωπος από τη γέννηση του και μετά, παρατηρεί και μαθαίνει τις εκδηλώσεις των συναισθημάτων. Οι εξωτερικές εκδηλώσεις του συναισθήματος είναι οι ενδείξεις που οδηγούν στο συμπέρασμα της ύπαρξής του. Για παράδειγμα, κάποιος καταλαβαίνουμε ότι είναι θυμωμένος από την εξωτερική εκδήλωση του συναισθήματος στο πρόσωπό του (π.χ. ύφος με κατεβασμένα φρύδια, "δημμένα", όπως λέμε), και στην εξωτερική εκδήλωση με τα χέρι (π.χ. να χτυπήσει με δύναμη το χέρι στο τραπέζι). Έτσι μαθαίνουμε να αντιλαμβανόμαστε κάποιον που νιώθει θυμό, από τις "θυμωμένες" εκδηλώσεις του. Με το ίδιο σκεπτικό αντιλαμβανόμαστε κάποιον που νιώθει αγάπη. Με τις εκδηλώσεις της.

Αν όμως για το θυμό οι εκδηλώσεις μοιάζουν σε αρκετά μεγάλο βαθμό από άνθρωπο σε άνθρωπο, για την αγάπη οι εκδηλώσεις ποικίλουν σε απίστευτο βαθμό. Και αν θεωρήσουμε ότι ο κάθε άνθρωπος παρατηρεί και αντιλαμβάνεται εκδηλώσεις διαφορετικές (εύλογο, αν λάβουμε υπόψη τους παράγοντες 1-3 που προαναφέρθηκαν), τότε καταλήγουμε στο ότι "άλλη αγάπη, άλλη αγάπη έχει ο καθένας στο μυαλό του..." (στίχος από το τραγούδι "Πλατεία Ασωμάτων" των αδερφών Κατσιμίχα).