Αν:
α. Προβλέπεται πολύ σύντομα στάση πληρωμών, και
β. Μπορεί να αποκλειστεί το ενδεχόμενο εισροής ρευστού από οποιαδήποτε άλλη πηγή πέραν από την Τρόικα,
τότε μας κοροϊδεύεις όταν λες ότι:
- Είσαι αντι-μνημονιακός, δηλαδή εναντίον του μνημονίου (ενώ οι άλλοι πάντα ονειρεύονταν ένα μνημόνιο ας πούμε), ενώ την ίδια στιγμή δεν προτείνεις κάποια εφικτή εναλλακτική για να αποφύγουμε την επερχόμενη στάση πληρωμών.
- Δεν θα δεχθούμε τους όρους που θα θέσει η Τρόικα.
Αντί να αναλώνονται κάποιοι πολιτικοί μας σε επιδεικτικούς λεονταρισμούς μπροστά από μικρόφωνα και κάμερες σε ένα αγώνα για το ποιος είναι πιο "αντί" στο μνημόνιο, θα έπρεπε να είχαν τουλάχιστον την αίσθηση ευθύνης σε αυτή την κρίσιμη συγκυρία να μιλούν με ειλικρίνεια στον κόσμο.
Καλλιεργείται (εσκεμμένα ή λόγω ηλιθιότητας;) η εντύπωση ότι έρχονται οι ξένοι με σκοπό να μας καταστρέψουν οικονομικά και εμείς πρέπει να αντισταθούμε! Είμαι σίγουρος ότι θα ακουστούν φωνές κάποια στιγμή ότι μας εκδικούνται λόγω της απόρριψης του σχεδίου Ανάν!
Η σωστή αντιμετώπιση θα έπρεπε να ήταν η καλλιέργεια της ευρύτερης συναίνεσης και σύμπνοιας προς τη συνειδητοποίηση ότι έχουμε ένα οικονομικό μοντέλο που στηρίζεται σε θεμέλια που έχουν κάποια προβλήματα. Ανεξαρτήτως των παραγόντων που μας έφεραν λίγο πριν το χείλος του γκρεμού, αυτή την ώρα οφείλουμε να κοιτάξουμε κατάματα τα προβλήματα και να τα διορθώσουμε.
Τρανό παράδειγμα των πιο πάνω η δήλωση του Χριστόφια ότι για την υπεράσπιση της ΑΤΑ θα κατεβεί και στους δρόμους, καθώς και οι απαντήσεις Στέφανου Στεφάνου προς τα πυρά Αναστασιάδη. Αναρωτιέμαι αλήθεια: Δεν αντιλαμβάνονται την κρισιμότητα της κατάστασης; Μου φαίνεται ότι κάποιοι έμπλεξαν την άσκηση πολιτικής με την πολιτική συζήτηση στον καφενέ εν μέσω παρτίδων πιλόττας.
Λευτά για τις τράπεζες υπήρχαν, για τους μισθούς δεν υπάρχουν;
ΑπάντησηΔιαγραφήΉ μήπως προτιμούμε την μακροχρόνια ύφεση και φτώχια που θα μας ρίξει το μνημόνιο από μια ολιγόμηνη δύσκολη κατάσταση λόγω της χρεοκοπίας της λαϊκής;
Γιατί η χρεοκοπία και αναδιάρθρωση των τραπεζών δεν βρίσκεται στο τραπέζ;
Το θέμα που ανοίγεις είναι άλλο. Είναι το κατά πόσον πρέπει να στηριχθούν οι τράπεζες ή να αφεθούν να χρεωκοπήσουν. Ούτε για τις τράπεζες δεν υπήρξαν μέχρι τώρα λεφτά (για να στηριχθούν) πάντως. Και ναι, δεν υπάρχουν τώρα πια για μισθούς.
ΔιαγραφήΤο μνημόνιο γενικά αντιμετωπίζεται ως ο μπαμπούλας που φέρνει την καταστροφή. Ναι θέλουμε μεταρρυθμίσεις και αναδιάρθρωση. Ναι ΚΑΙ των τραπεζών. Ας είμαστε τολμηροί κι ας τις κάνουμε.
Αν ξεφορτωθούμε τα χρέη των τραπεζών και δεν τα επωμιστεί το κράτος μας, θα γλιτώσουμε από ένα μεγάλό βάρος και μια μελλοντική χρεοκοπία του ίδιου μας του κράτους. Όσον αφορά τα υπόλοιπα, ναί πρέπει να γίνουν τομές, να εξυχρονιστεί το δημόσιο αλλά σε καμιά περίπτωση με τον καταστροφικό τρόπο που έγινε με τις άλλες χώρες, που και αν τα καταφέρουν αν αποπληρώσουν προσωρινά τα χρέη τους, οι συνέπειες θα είναι μακροχρόνιες και για τα έσοδα του κράτους στό μέλλον αλλά και για το βιοτικό επίπεδο του λαού.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν θα στηρίζεις τις τράπεζες σαν κράτος, τότε χρειάζεσαι ένα αυστηρό θεσμικό πλαίσιο επιτήρησης ούτως ώστε ο τρόπος λειτουργίας των τραπεζών να μην επιτρέπει την ανάληψη ρίσκων εκτός των πλαισίων των δυνατοτήτων μας. Αν από την άλλη δώσεις ελευθερία και χαλαρώσεις τα θεσμικά δεσμά, τότε θα πρέπει η κάθε τράπεζα να αναλαμβάνει την ευθύνη των πράξεών της και να πτωχεύει όταν δεν τα βγάζει πέρα. Ως κράτος, πρέπει να εξετάσεις τις συνέπειες των δύο αυτών ενδεχομένων και μετά να αποφασίσεις. Δηλαδή οι συνέπειες μιας ενδεχόμενης πτώχευσης πρέπει να συνυπολογιστούν. Στην εξίσωση αυτή παίζει σημαντικό ρόλο και το μέγεθος της κάθε Τράπεζας. Όταν αποφασίσεις ότι θα στηρίξεις τις τράπεζες και το ανακοινώνεις, πρέπει ταυτόχρονα να κινηθείς προς την κατεύθυνση των θεσμικών αλλαγών. Όσον αφορά τον τρόπο που πρέπει να γίνουν οι τομές, αυτό είναι θέμα ουσίας, θέμα των λεπτομερειών των μέτρων. Ο διάβολος είναι στις λεπτομέρειες. Κάποια μέτρα αυξάνουν τα έσοδα ή μειώνουν τα έξοδα, έχοντας διαφορετική επίδραση στους διάφορους δείκτες της οικονομίας, όπως ανεργία ή ανάπτυξη.
Διαγραφή